Za polskich rezydentów podatkowych mogą zostać też uznane osoby, które pracują za granicą a w Polsce przebywają mniej niż 183 dni. Natomiast mają tu najbliższą rodzinę i majątek osobisty – w takiej sytuacji bowiem ich centrum interesów życiowych znajduje się w Polsce. Warto jednak zwrócić uwagę na umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte między Polską, a drugą destynacją – wówczas ustalając rezydencję stosuje się tzw. reguły kolizyjne i rozstrzyga się je według określonej kolejności:
- ma stałe miejsce zamieszkania (ognisko domowe). Jeśli istnieje ono w dwóch państwach, należy ustalić, w którym kraju występują silniejsze powiązanie osobiste i gospodarcze;
- jeżeli pierwsze nie daje jasności. Sprawdza się, w którym kraju dana osoba zwykle przebywa. Jeśli tak samo w obydwu destynacjach to patrzy się na kolejne kryterium.
- czyli, którego kraju obywatelem jest podatnik.
W przypadku braku ostatecznej odpowiedzi organy podatkowe obu krajów zawierają wzajemne porozumienie.
